Uroczystości ku czci św. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego

W archikatedrze warszawskiej księża, siostry zakonne i świeccy modlili się w 170. rocznicę przyjęcia święceń prezbiteratu przez św. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego i 130. rocznicę jego śmierci.

Abp Zygmunt Szczęsny Feliński został mianowany arcybiskupem warszawskim 6 stycznia 1862 roku przez Piusa IX, pełniąc tę posługę tylko 16 miesięcy. Odnowił życie religijne Warszawy poprzez organizację misji i rekolekcji, troskę o trzeźwość społeczeństwa, a także rozwój katechizacji i oświaty. Szerzył kult Eucharystii i Matki Bożej (wprowadził nabożeństwa majowe), wspierał franciszkanów. Dla dzieci i młodzieży założył sierociniec i szkołę, powierzone siostrom Rodziny Maryi. Wzywał do rozwagi i pracy dla dobra kraju, starał się powstrzymać rozlew krwi w czasie powstania styczniowego. Po jego wybuchu stanął w obronie uciśnionych, przez co w 1863 r. wywieziono go do Petersburga, a następnie na 20 lat zesłano do Jarosławia nad Wołgą, gdzie jaśniał świętością, modlitwą i dziełami miłosierdzia.

Mszy Świętej dziękczynnej za dar życia abp. Felińskiego przewodniczył abp Adrian Galbas.

– Nazywano go aniołem pokoju, bo kierując się doświadczeniem i realną oceną sytuacji, starał się wpłynąć na uspokojenie umysłów i powstrzymać naród przed rozlewem krwi. Jednak zawsze pierwsza w tym wszystkim była Ewangelia, nie polityka. Pierwszy był Chrystus. „Mój punkt widzenia to wiara, mówił, chciałbym, żeby wszystko, co mi się podoba, co mnie czaruje i zachwyca miało w niej swój początek” – mówił w homilii metropolita warszawski.

Abp Zygmunt Szczęsny Feliński zmarł 17 września 1895 r. w Krakowie, w opinii świętości, a jego szczątki znajdują się od 1921 roku w warszawskiej archikatedrze.