Spis treści
Jan Paweł II
ENCYKLIKA EVANGELIUM VITAE
do biskupów,
do kapłanów i diakonów,
do zakonników i zakonnic,
do katolików świeckich
oraz
Do wszystkich ludzi dobrej woli
o wartości i nienaruszalności
życia ludzkiego
Spis treści
WPROWADZENIE
- Nieporównywalna wartość ludzkiej osoby .
- Nowe zagrożenia życia ludzkiego .
- W jedności z wszystkimi biskupami świata .
ROZDZIAŁ I. KREW BRATA TWEGO GŁOŚNO WOŁA KU MNIE Z ZIEMI
AKTUALNE ZAGROŻENIA ŻYCIA LUDZKIEGO
- «Kain rzucił się na swego brata Abla i zabił go» (Rdz 4, 8): u korzeni przemocy skierowanej przeciw życiu
- «Cóżeś uczynił?» (Rdx 4, 10): zanik wartości życia
- «Czyż jestem stróżem brata mego?» (Rdz 4, 9): wynaturzona koncepcja wolności.
- «Mam się ukrywać przed tobą» (Rdz 4, 14): zanik wrażliwości na Boga i człowieka
- «Przystąpiliście do pokropienia krwią» (por. Hbr 12, 22. 24): znaki nadziei i zachęta do działania
ROZDZIAŁ II. PRZYSZEDŁEM, ABY MIELI ŻYCIE
CHRZEŚCIJAŃSKIE ORĘDZIE O ŻYCIU
- «Życie objawiło się. Myśmy je widzieli» (1 J 1, 2): wpatrzeni w Chrystusa, u Sąowo życia»
- «Pan jest moją mocą i źródłem męstwa! Jemu zawdzięczam moje ocalenie» (Wj 15, 2): życie jest zawsze dobrem
- «Przez wiarę w imię Jezusa temu człowiekowi (...) imię to przywróciło siły» (Dz 3, 16): doświadczając ułomności ludzkiej egzystencji Jezus urzeczywistnia pełny sens życia
- «Powołani (...), by się stali na wzór obrazu Jego Syna» (Rz 8, 28-29): chwała Boża jaśnieje na obliczu człowieka
- «Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki o (J 11, 26): dar życia wiecznego
- «Upomnę się też u człowieka o życie człowieka» (Rdz 9, 5): cześć i miłość wobec każdego ludzkiego życia
- «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną» (Rdz 1, 28): odpowiedzialność człowieka za życie
- «Ty bowiem utworzyłeś moje nerki» (Ps 139 [138], 13): godność dziecka [jeszcze] nie narodzonego
- «Ufałem, nawet gdy mówiłem: "Jestem w wielkim ucisku"» (Ps 116[115], 10): życie w starości i cierpieniu
- «Wszyscy, którzy się go trzymają, żyć będą» (Ba 4, 1): od Prawa nadanego na Synaju po dar Ducha Świętego
- «Będą patrzeć na Tego, którego przebili» (J 19, 37): na drzewie Krzyża wypełnia się Ewangelia życia
ROZDZIAŁ III. NIE ZABIJAJ
ŚWIĘTE PRAWO BOŻE
- «Jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania» (Mt 19, 17): Ewangelia i przykazanie
- «Upomnę się (...) u człowieka o życie człowieka» (Rdz 9, 5): życie ludzkie jest święte i nienaruszalne
- «Kiedy w ukryciu powstawałem, oczy Twoje już wtedy mnie widziały» (por. Ps 139[138], 15-16): odrażająca zbrodnia przerywania ciąży
- «Ja zabijam i Ja sam ożywiam» (Pwt 32, 39): dramat eutanazji
- «Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi» (Dz 5, 29): prawo cywilne a prawo moralne
- «Będziesz miłował (...) swego bliźniego jak siebie samego» (Łk 10, 27): «nie zabijaj» i «umacniaj» życie
ROZDZIAŁ IV. MNIEŚCIE TO UCZYNILI
O NOWĄ KULTURĘ ŻYCIA LUDZKIEGO
- «Wy zaś jesteście (...) ludem [Bogu] na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła Jego potęgi» (por. 1 P 2, 9): lud życia i dla życia
- «Oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i usłyszeli» ( 1J 1, 3): głoszenie Ewangelii życia
- «Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie» (Ps 139 [138], 14): wysławianie Ewangelii życia .»
- Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków?» (Jk 2, 14): służyć Ewangelii życia,
- «Oto synowie są darem Pana, a owoc łona nagrodą» (Ps 127[126], 3): rodzina jako «sanktuarium życia»
- «Postępujcie jak dzieci światłości» (Ef 5, 8): potrzeba głębokiej odnowy kultury
- «Piszemy to w tym celu, aby nasza radość była pełna» ( 1 J 1, 4 ) : Ewangelia życia jest przeznaczona dla całej ludzkiej społeczności
ZAKOŃCZENIE
- «Wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce» (Ap 12, 1): macierzyństwo Maryi i Kościoła
- «I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej dziecię» (Ap 12, 4): życie zagrożone przez moce zła
- «A śmierci już odtąd nie będzie» (Ap 21, 4): blask zmartwychwstania
- Poprzedni artykuł
- Następny artykuł »»
11 marca
Jak Chrystus Pan wspiera swoich kapłanów w tajemniczy, sobie tylko znany sposób, gdy mówią do ludu, tak wspiera ich słuchaczy i mówi w sercach tych, którzy otaczają ambonę.
Stefan Kardynał Wyszyński – kromka chleba