Nowenna w intencji prezydenta Polski przed objęciem urzędu
Podejmij modlitwę za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny Gwiazdy Nowej Ewangelizacji i św. Jana Pawła II w intencji prezydenta Polski przed objęciem urzędu.
Nowenna trwa w dniach 28 lipca – 5 sierpnia 2020 r. w sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Gwiazdy Nowej Ewangelizacji i św. Jana Pawła II w Toruniu. Odmawiana będzie codziennie po Mszach św. o godz. 7.00, 12.00 i 18.00.
W soboty i we wtorki Msze św. o godz. 7.00 transmitowane są także przez Radio Maryja. Włącz się i Ty!
Nowenna składa się z części stałych oraz rozważań na kolejne dni. Codziennie odmawiamy całość, zmieniając tylko rozważanie. W pierwszy dzień korzystamy z rozważania na dzień pierwszy, w drugi – z rozważania na dzień drugi itd.
Prawo Boże prawem Polski
NOWENNA
Maryjo, Gwiazdo Nowej Ewangelizacji, Tobie zawierzamy pana prezydenta naszej Ojczyzny. Uproś mu światło Ducha Świętego, aby umiał działać roztropnie i twórczo, jednocząc ludzi we wspólnym budowaniu dobra Polski i jej obywateli.
Ty, która jesteś naszą Matką i Królową, otocz naszą Ojczyznę swoją opieką, chroń od nieszczęść, kataklizmów i wszelkiego zła. Prosimy Cię o to, Maryjo, wzywając także wstawiennictwa polskich świętych, a szczególnie św. Jana Pawła II.
Wysłuchaj wołania pokoleń, Bogarodzico Dziewico, i przyjdź nam na pomoc w tym trudnym czasie.
ROZWAŻANIA
Dzień 9
IX przykazanie Dekalogu: Nie pożądaj żony bliźniego twego.
Fragment homilii św. Jana Pawła II
wygłoszonej we Włocławku 7 czerwca 1991 roku: :
„Idąc za przykazaniami Dekalogu, które wytyczają program mojego pielgrzymowania tym razem, należy tutaj przywołać na pamięć przykazanie dziewiąte: »Nie pożądaj żony bliźniego twego«. Nie tylko »nie cudzołóż«, ale też »nie pożądaj«. Nie daj się uwikłać wszystkim tym siłom pożądania, które drzemią w tobie jako »zarzewie grzechu«. Nie daj się opanować »człowiekowi cielesnemu« [por. 1 Kor 3,3]. »Jeżeli będziecie żyli wedle ciała – pisze Apostoł – czeka was śmierć« [Rz 8,13].
Ciało samo nie ma innej perspektywy – tylko duch ją ma. »Jeżeli zaś przy pomocy Ducha uśmiercać będziecie popędy ciała – będziecie żyli« [Rz 8,13]. A siły ducha są w człowieku. I działa też w sercach ludzkich miłość, która jest z Ducha Świętego.
A zatem – podjąć to, co każdy z nas ma w sobie z ducha i z Ducha Świętego. Nie dać się też uwikłać całej tej cywilizacji pożądania i użycia, która panoszy się wśród nas i nadaje sobie nazwę europejskości, panoszy się wśród nas, korzystając z różnych środków przekazu i uwodzenia. Czy jest to cywilizacja – czy raczej antycywilizacja? Kultura – czy raczej antykultura? Tu trzeba wrócić do elementarnych rozróżnień. Przecież kulturą jest to, co czyni człowieka bardziej człowiekiem. Nie to, co tylko »zużywa« jego człowieczeństwo”.
X przykazanie Dekalogu: Ani żadnej rzeczy, która jego jest.
Fragment homilii św. Jana Pawła II
wygłoszonej w Płocku 7 czerwca 1991 roku l:
„Dziś w Płocku, na tej kolejnej, dziesiątej stacji mojego pielgrzymowania po ziemi ojczystej, wypada mi dotknąć ostatniego pośród przykazań Dekalogu.
W przykazaniu: »Nie pożądaj żadnej rzeczy, która jego jest« (podobnie jak w przykazaniu poprzednim), dotykamy bowiem wnętrza serca ludzkiego. »Pożądanie« nie jest zewnętrznym uczynkiem. »Pożądanie« jest tym, czym żyje ludzkie serce. »Nie pożądaj żadnej rzeczy, która jego jest« – mówi Bóg w synajskim Przymierzu z Mojżeszem.
Bezpośrednio chodzi tu o dopełnienie tego, co zawiera się w siódmym przykazaniu: »Nie kradnij«, chodzi o rzecz, która jest cudzą własnością. Do tego przykazanie Dekalogu odnosi się wprost i bezpośrednio.
Równocześnie jednak przykazanie to wskazuje na taką hierarchię wartości, w której »rzeczy«, czyli dobra materialne, zajmują miejsce nadrzędne. Pożądanie »rzeczy« opanowuje tak serce ludzkie, że nie ma w nim już niejako miejsca na dobra wyższe, duchowe. Człowiek staje się poniekąd niewolnikiem posiadania i używania, nie bacząc nawet na własną godność, nie bacząc na bliźniego, na dobro społeczeństwa, na samego Boga. Jest to pożądanie zwodnicze. Chrystus mówi: »Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł?« [Mt 16,26]”.
Dzień 8
VIII przykazanie Dekalogu: Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.
Fragment homilii św. Jana Pawła II
wygłoszonej w Białymstoku 5 czerwca 1991 roku :
„Ósme przykazanie Dekalogu w szczególny sposób wiąże się z prawdą, która obowiązuje człowieka w obcowaniu z innymi ludźmi i w całym życiu społecznym: »Nie mów fałszywego świadectwa«.
Tym przykazaniem Bóg Przymierza szczególnie daje poznać, że człowiek jest stworzony na Jego obraz i podobieństwo. Dlatego właśnie całe ludzkie postępowanie poddane jest wymogom prawdy. Prawda jest dobrem, a kłamstwo, fałsz, zakłamanie jest złem. Doświadczamy tego w różnych wymiarach i w różnych układach. Nie mów fałszywego świadectwa przeciw temu bliźniemu twemu, którym jest Jezus z Nazaretu.
Nie mów fałszywego świadectwa przeciw żadnemu twemu bliźniemu, żadnemu człowiekowi. Zarazem to przykazanie stwierdza, że prawda jest dobrem dla człowieka, jest dobrem dla człowieka w odniesieniach międzyludzkich, jest dobrem dla człowieka w odniesieniach szerszych, społecznych. Jest dobrem!”
Dzień 7
VII przykazanie Dekalogu: Nie kradnij.
Fragment homilii św. Jana Pawła II
wygłoszonej w Olsztynie 6 czerwca 1991 roku:
„Kiedy słyszymy: »Nie kradnij«, to rozumiemy, że jest rzeczą moralnie złą przywłaszczać sobie cudzą własność. Ta prosta oczywistość Dekalogu wypisana jest zarazem w świadomości moralnej, czyli w sumieniu człowieka. Siódme przykazanie uwydatnia prawo osoby ludzkiej do posiadania rzeczy jako dóbr. Chodzi jednak nade wszystko o osoby, o rzeczy ze względu na osoby. Człowiek bowiem potrzebuje rzeczy jako środków do życia. Człowiek dlatego otrzymał od Stwórcy władzę nad rzeczami: »Czyńcie sobie ziemię poddaną« [por. Rdz 1,28]”.
Dzień 5
V przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj.
Fragment homilii św. Jana Pawła II
wygłoszonej w Radomiu 4 czerwca 1991 roku:
„W samym centrum Bożego porządku leży przykazanie: »Nie zabijaj« – zakaz stanowczy i absolutny, który równocześnie afirmuje prawo każdego człowieka do życia: od pierwszej chwili poczęcia aż do naturalnej śmierci. Prawo to w sposób szczególny bierze w obronę ludzi niewinnych i bezbronnych.
»Łaknąć i pragnąć sprawiedliwości« – to znaczy czynić wszystko, aby to prawo było przestrzegane, aby żaden człowiek nie stawał się ofiarą agresji na jego życie czy zdrowie: aby nie był niewinnie zabijany, torturowany, dręczony, zagrożony.
Chrystus w Kazaniu na górze rozszerzy jeszcze zasięg piątego przykazania Dekalogu na wszystkie działania przeciw bliźniemu, zrodzone z nienawiści czy mściwości (nawet jeśli nie posuwają się aż do zabójstwa: »Kto się gniewa na brata swego« – tak mówi Chrystus w Kazaniu na górze)”.
Dzień 4
przykazanie Dekalogu: Czcij ojca swego i matkę swoją.
Fragment homilii św. Jana Pawła II
wygłoszonej w Kielcach 3 czerwca 1991 roku:
„Tak więc Odkupienie świata dokonuje się naprzód poprzez rodzinę. Nowe Przymierze łączy się ze Starym na gruncie tego przykazania, które uwydatnia świętość rodziny oraz odpowiadającej jej powinności: »Czcij ojca twego i matkę twoją«. W prawie Bożym, w Dekalogu, przykazanie to następuje bezpośrednio po trzech pierwszych, które określają stosunek człowieka do Boga. Jest ono pierwszym wśród przykazań, które łączą stosunek do Boga ze stosunkiem do człowieka, przykazania pierwszej tablicy i przykazania tablicy drugiej – od czwartego do dziesiątego.
Już to samo wskazuje na kluczowe znaczenie rodziny. Przykazanie zobowiązujące człowieka do czci rodziców, ojca i matki, zabezpiecza podstawowe dobro ludzkiej wspólnoty. Rodzina bowiem znajduje się u podstaw wszystkich ludzkich wspólnot, wszystkich społeczności i społeczeństw”.
Dzień 3
III przykazanie Dekalogu: Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.
Fragment homilii św. Jana Pawła II
wygłoszonej w Lubaczowie 3 czerwca 1991 roku:
„Trzecie przykazanie Boże domaga się przypomnień zupełnie elementarnych. Spodobało się Przedwiecznemu Ojcu uczynić Pośrednikiem naszego zbawienia swojego Jednorodzonego Syna, który dla nas stał się człowiekiem. Dlatego niedziela, dzień Jego zmartwychwstania, jest dla nas, którzy uwierzyliśmy w Chrystusa dniem szczególnie świętym. W dniu tym gromadzimy się wszyscy wokół ołtarza, ażeby zaczerpnąć ze świętości Chrystusa i ażeby cały nasz tydzień uczynić świętym. Tutaj, podczas Mszy św., realnie uobecnia się ta niepojęta miłość, jaka została nam okazana przez krzyż Chrystusa. »Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne« [J 3,16]. »Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas życie swoje« (1J 3,16).
Dzisiaj, kiedy część katolików zaczyna zaniedbywać coniedzielną Mszę św., trzeba nam sobie przypomnieć szczególnie o tajemnicy tej Bożej miłości, jaką zostaliśmy obdarzeni w Chrystusie i która się uobecnia na Jego ołtarzu. Nie łudźmy się: odchodząc od źródeł miłości i świętości, odchodzi się od samego Chrystusa”.
Dzień 2
II przykazanie Dekalogu: Nie będziesz brał Imienia Pana Boga twego nadaremno.
Fragment homilii św. Jana Pawła II
wygłoszonej w Rzeszowie 2 czerwca 1991 roku:
„Święci i błogosławieni to chrześcijanie w najpełniejszym tego słowa znaczeniu. Chrześcijanami nazywamy się my wszyscy, którzy jesteśmy ochrzczeni i wierzymy w Chrystusa Pana. Już w samej tej nazwie zawarte jest wzywanie Imienia Pańskiego. Drugie przykazanie Boże powiada: »Nie będziesz brał Imienia Pana Boga twego nadaremno«. Zatem jeśli jesteś chrześcijaninem, niech to nie będzie wzywanie Imienia Pańskiego nadaremno. Bądź chrześcijaninem naprawdę, nie tylko z nazwy, nie bądź chrześcijaninem byle jakim. »Nie każdy, który Mi mówi: ’Panie, Panie!’ [...], lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca«”.
Dzień 1
I przykazanie Dekalogu: Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną.
Fragment homilii św. Jana Pawła II
wygłoszonej w Koszalinie 1 czerwca 1991 roku:
„»Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną«. To pierwsze słowo Dekalogu, pierwsze przykazanie, od którego zależą wszystkie dalsze przykazania. Całe prawo Boże – wypisane niegdyś na kamiennych tablicach, a równocześnie wypisane odwiecznie w sercach ludzkich. Tak, że i ci, co nie znają Dekalogu, znają jego istotną treść. Bóg głosi prawo moralne nie tylko słowami Przymierza – Starego Przymierza z góry Synaj i Chrystusowej Ewangelii – głosi je samą wewnętrzną prawdą tego rozumnego stworzenia, jakim jest człowiek.
To Boże prawo moralne jest dane człowiekowi i dane równocześnie dla człowieka: dla jego dobra. Czyż nie tak jest? Czyż nie dla człowieka jest każde z tych przykazań z góry Synaj: – »Nie zabijaj – nie cudzołóż – nie mów fałszywego świadectwa – czcij ojca i matkę« [por. Wj 20,13-14.16.12]. Chrystus ogarnia to wszystko jednym przykazaniem miłości, które jest dwoiste: »Będziesz miłował Pana Boga swego ponad wszystko – będziesz miłował człowieka, bliźniego twego jak siebie samego« [por. Mt 22,37].
W ten sposób Dekalog – dziedzictwo Starego Przymierza Boga z Izraelem – został potwierdzony w Ewangelii jako moralny fundament Przymierza Nowego we Krwi Chrystusa.
LITANIA LORETAŃSKA
Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny
Kyrie eleison, Chryste eleison, Kyrie eleison.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo, módl się za nami.
Święta Boża Rodzicielko, módl się za nami.
Święta Panno nad pannami, módl się za nami.
Matko Chrystusowa, módl się za nami.
Matko Kościoła, módl się za nami.
Matko łaski Bożej, módl się za nami.
Matko miłosierdzia, módl się za nami
Matko nieskalana, módl się za nami.
Matko najczystsza, módl się za nami.
Matko dziewicza, módl się za nami.
Matko nienaruszona, módl się za nami.
Matko najmilsza, módl się za nami.
Matko przedziwna, módl się za nami.
Matko dobrej rady, módl się za nami.
Matko Stworzyciela, módl się za nami.
Matko Zbawiciela, módl się za nami.
Matko nieustającej pomocy, módl się za nami
Panno roztropna, módl się za nami.
Panno czcigodna, módl się za nami.
Panno wsławiona, módl się za nami.
Panno można, módl się za nami.
Panno łaskawa, módl się za nami.
Panno wierna, módl się za nami.
Zwierciadło sprawiedliwości, módl się za nami.
Stolico mądrości, módl się za nami.
Przyczyno naszej radości, módl się za nami.
Przybytku Ducha Świętego, módl się za nami.
Przybytku chwalebny, módl się za nami.
Przybytku Sławny Pobożności, módl się za nami.
Różo Duchowna, módl się za nami.
Wieżo Dawidowa, módl się za nami.
Wieżo z Kości Słoniowej, módl się za nami.
Domie Złoty, módl się za nami.
Arko Przymierza, módl się za nami.
Bramo niebieska, módl się za nami.
Gwiazdo Zaranna, módl się za nami.
Uzdrowienie chorych, módl się za nami.
Ucieczko grzesznych, módl się za nami.
Pocieszycielko strapionych, módl się za nami.
Wspomożenie wiernych, módl się za nami.
Królowo Aniołów, módl się za nami.
Królowo Patriarchów, módl się za nami.
Królowo Proroków, módl się za nami.
Królowo Apostołów, módl się za nami.
Królowo Męczenników, módl się za nami.
Królowo Wyznawców, módl się za nami.
Królowo Dziewic, módl się za nami.
Królowo Wszystkich Świętych, módl się za nami.
Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta, módl się za nami.
Królowo Wniebowzięta, módl się za nami.
Królowo Różańca Świętego, módl się za nami.
Królowo rodzin, módl się za nami.
Królowo pokoju, módl się za nami.
Królowo Polski, módl się za nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
P. Módl się nad nami, Święta Boża Rodzicielko.
W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się:
Prosimy Cię, Panie Boże, dozwól nam, sługom Twoim, cieszyć się trwałym zdrowiem duszy i ciała, a za przyczyną Najświętszej Maryi, zawsze Dziewicy, racz nas uwolnić od doczesnych utrapień i obdarzyć wieczną radością. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
POD TWOJĄ OBRONĘ
Pod Twoją obronę uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko,
naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna i błogosławiona.
O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza.
Z Synem swoim nas pojednaj, Synowi swojemu nas polecaj, swojemu Synowi nas oddawaj. Amen.
https://naszdziennik.pl/wiara-kosciol-w-polsce/224211,nowenna-w-intencji-prezydenta-polski-przed-objeciem-urzedu-dzien-1.html?d=1
