Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

ANDREA DEL SARTO, Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny (detal), 1526, Galleria Palatina (Palazzo Pitti), Florence

„Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia”

Św. Aelred z Rievaulx (1110-1167), mnich cysterski

Jeśli święta Maria Magdalena – która była grzesznicą i z której Pan wypędził siedem złych duchów – zasłużyła na to, by ją Pan uczcił, do tego stopnia, że jej chwała pozostaje na zawsze w zgromadzeniu świętych, któż zatem mógłby zmierzyć, do jakiego stopnia „sprawiedliwi się cieszą i weselą przed Bogiem i radością się rozkoszują” w stosunku do Maryi, która nie znała męża?… Jeśli święty apostoł Piotr – który nie tylko nie był zdolny do czuwania przez godzinę z Chrystusem, a nawet się Go zaparł – otrzymał następnie taką łaskę, że klucze Królestwa niebieskiego zostały mu powierzone, to jakich pochwał nie byłaby godna Maryja, która nosiła w swoim łonie króla aniołów we własnej osobie, chociaż niebiosa nie mogą Go zawrzeć? Jeśli Saul, który „siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich”…, stał się przedmiotem takiego miłosierdzia…, że został porwany „aż do trzeciego nieba, w ciele lub poza ciałem”, to nic dziwnego, że święta Matka Boża – która trwała przy swoim Synu w przeciwnościach, których doświadczył od kołyski – została wzięta do nieba, nawet w ciele, i wyniesiona ponad chóry anielskie.

Jeśli istnieje „radość z jednego grzesznika, który się nawraca”, to kto powie, jaka piękna i radosna pochwała wznosi się przed Bogiem na temat świętej Maryi, która nigdy nie zgrzeszyła?… Jeśli ci, którzy „dawniej byli w ciemności” stali się następnie „światłością w Panu”, „będą jak słońce w królestwie Ojca swego” i będą w stanie opowiedzieć „bezmiar chwały przyszłego wieku” świętej Maryi , która przyszła na ten świat „świeci z wysoka jak zorza, piękna jak księżyc, jaśniejąca jak słońce” i z której narodziła się „światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi”? Poza tym, skoro Pan powiedział: „Kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa”, to jak myślimy, że gdzie znajduje się Jego matka, która służyła Mu z takim zapałem i stałością? Jeśli szła za Nim i była Mu posłuszna aż do śmierci, nikt już się nie zdziwi, że bardziej niż ktokolwiek, ona „towarzyszy Barankowi, dokądkolwiek idzie”.

(Cytaty biblijne: Łk 8,2; Ps 149,1; Ps 67,4; Łk 1,34; Mt 26,40.70; Mt 16,19; Dz 9,1; 1Kor 7,25; 2Kor 12,2; Łk 22,28; Łk 15,7; Ef 5,8; Mt 13,43; 2Kor 4,17; Pnp 6,10; J 1,9; J 12,26; Ap 14,4)